Egzemplarz z kolekcji Witolda Hake, autora "Katalogu herbowych tłoków pieczętnych szlachty śląskiej i łużyckiej XVI - XX wieku".
Pozycja ILUSTROWANA w wyżej wymienionym katalogu pod numerem 9.
Pieczęć nabyta w wymianie kolekcjonerskiej ok. roku 2009.
Pochodzenie z lat ok. 1680-1740 roku.
Mosiądz, wymiary 20 mm x 16 mm, wysokość 35 mm
Typowa herbowa pieczęć osobista z doby baroku. Uchwyt w kształcie stylizowanej ryby. Gersdorffowie to bardzo rozkrzewiony ród mający swą genealogię od 1301 r. Byli wtedy w okolicach Zgorzelca na Łużycach a od XIV w. na Śląsku. Kilka gałęzi otrzymało w latach 1668, 1672, 1696, 1840, 1884, 1888 tytuły baronowskie oraz w latach 1701, 1723, 1745, 1824, 1841 tytuły hrabiowskie. Liczne są linie nieutytułowane.
W okresie wykonania tej pieczęci ród miał m. in. majątki Grabig (Grabik) i Samitz (Zameczno) k. Żar, Altenau k. Kożuchowa, Langenau (Czernica) k. Lwówka, Friedersdorf (Biedrzychowice Dolne) k. Żar, Mittel Grossenborau (Borów Wielki Środkowy) k. Nowej Soli, Ostrichen (Ostróżno) k. Zgorzelca. Johann Rudolf (1736-1799) z rodziny Gersdorff był zarządcą kopalni w Wieliczce.
Z tej rodziny Anna Magdalene Gersdorff z Kay (Kije) żona Rudolpha Hake (+1662) z Schönborn (Kępsko), Nickern (Niekarzyn) i Rissen (Rosin) spod Świebodzina.
W Rzeczypospolitej przedstawiciel tego rodu otrzymał przyznanie praw polskiego szlachectwa czyli indygenat w 1641 r. Występowali też na ziemiach polskich w XVIII-XX w. jako ziemianie, oficerowie i urzędnicy.
