Henryk Sienkiewicz Na polu chwały. Powieść historyczna z czasów Króla Jana Sobieskiego Warszawa [1906] pierwsze polskie wydanie Nakład i Druk Tow. Akc. S. Orgelbranda Synów Skład Główny W Księgarni E. Wende i S-ka (2)351s. Winiety w drzeworycie o. półpłócienna s. db, pieczęcie, wzmocnienia kart, dwie ostatnie karty uzupełniony róg marginesu „Stosunkowo niewielka objętościowo w dorobku Sienkiewicza powieść podzielona jest na 34 krótkie rozdziały. Akcja jej toczy się w czasach króla Jana III Sobieskiego, kilka miesięcy przed podjęciem odsieczy wiedeńskiej i bitwą pod Wiedniem. Na tle romansu ubogiego szlachica i dziedziczki wielkiego nazwiska autor ukazał życie codzienne oraz obyczaje drobnej i zubożałej szlachty w ówczesnej Rzeczypospolitej. Tę utrzymaną w konwencji romantyczno-przygodowej opowieść pisarz poświęcił w istocie ukazaniu etosu polskiej szlachty, która przejawiając obok dodatnich liczne cechy ujemne, posłuszna jest jednak swemu głównemu zadaniu i roli – rycerskiej służbie i społecznej powinności stawania pod bronią na wezwanie Rzeczypospolitej, w obronie ojczystej wiary chrześcijańskiej przed muzułmańskim zagrożeniem. W majątku Bełczączka w Puszczy Kozienickiej w ziemi radomskiej zamieszkuje pan Gedeon Pągowski z wychowanką, sierotą – panną Anna Sienińska, osiedleni tam jako przybyli z kresów wschodnich po zniszczeniu ich majątków podczas rebelii Chmielnickiego. W dziewczynie od dawna kocha się mieszkający po sąsiedzku Jacek Taczewski z Wyrąbek – daleki potomek sławnego rycerza Mikołaja Powały z Taczewa.” Patrz też: http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/docmetadata?id=44987&from=publication |