MIKOŁAJ z Mościsk (Mościcki). Theologia moralis. Kraków 1701, wyd. Mikołaj Aleksander Schedel.

MIKOŁAJ z Mościsk (Mościcki). Theologia moralis. Kraków 1701, wyd. Mikołaj Aleksander Schedel. [8], 157, 101, 52, [36] s.; 4°. Oprawa płócienna późniejsza. Rzadkie.

Estr. XV-XVIII, 22, 585-6. Wydanie zbiorowe dzieł Mikołaja z Mościsk (Mościckiego), dominikanina, autora polskiej terminologii ascetyczno-mistycznej oraz pierwszej w dziejach polskiej myśli mistycznej analizy modlitwy, medycyny i kontemplacji. Zawiera cztery dzieła: Elementa ad SS. Confessiones (podręcznik spowiedzi), Sacrae artis poenitentiariae Tirocinium (podręcznik pokuty), Examen approbandarum ad Sacras Confessiones accipiendas (o warunkach dobrej spowiedzi), Tractatus de Matrimonio (traktat o małżeństwie). Dzieło otwiera dedykacja dla Benedykta Widerholta, wizytatora i wikarjusza kartuzów. – Grzbiet nieco spłowiały, nieaktualne pieczęcie własnościowe, na karcie tyt. odręczne zapiski, karty przybrudzone i zakurzone, miejscami ślady wilgoci.

Pełen tytuł dzieła z dedykacją dla św. Trójcy i św. Brunona (założyciela zakonu kartuzów): „Sanctissimae Trinitati, nobilissimo SS. Trinitatis triclinio, Beatissimae V. M. Matri Dei, Magno Carthusianorum patriarchae, Sancto Brunoni, Theologia moralis, P. M. F. Nicolai Moscicensis, Ord. Praed. in tres Libros distincta, sc.: In Elementa ad S. Confessiones Sacrae Artis poenitentiae Tyrocinium. Examen approbandorum ad S. confessiones, accesserunt sententiae a Summis Pontificibus damnatae. Annotationes valde utiles. Quae autem: patet ex monitione ad lectorem. Praeter haec accessit Index alphabeticus in primum et secundum librum. Tractatus quoque de Matrimonio. Authore P. M. F. Ferdinando Ohm, alias Januszowski, Ord. Praed. Superiorum permissu.”

Mikołaj z Mościsk (1559-1632), „sławny teolog za Zygmunta III Króla Polski, rodem był z Mościsk, miasteczka niegdyś w Województwie Ruskim, teraz w Galicyi leżącego, zkąd wziął i nazwę Nicol. Moscicensis, a które ma ten zaszczyt, iż kilku ludzi nauką i pracą piśmienną słynnych, na świat wydało. Wstąpiwszy do Zakonu Dominikanów, był w nim filozofii i teologii nauczycielem, a mieszkając w Konwencie Krakowskim zawołanym był spowiednikiem tak, iż lud najwięcej do niego się cisnął i każdy chciał się z tem pochwalić, że się przed księdzem Mikołajem spowiadał”. [Za: Chodynicki Ignacy, Dykcyonarz uczonych Polaków, s. 129-130].