WISŁA. T. 19: 1905. Kompletny rocznik najwybitniejszego polskiego czasopisma etnograficznego.

WISŁA. Miesięcznik ilustrowany poświęcony krajoznawstwu i ludoznawstwu. Warszawa. Red. E. Majewski. 4. numery luzem.
T. 19: 1905. s. 567, [1], VIII, tabl. 8.
Okł. nieco otarte, margines jednej tablicy nieco uszkodzony, niewielkie ubytki grzbietów. Numery w znacznej części nierozcięte. Kompletny rocznik składający się z 5 zeszytów. Zaw. m.in.: S. Ciechanowski "Pieśni śląskie z okolic Cieszyna", S. Dobrowolski "Napad zbrojny na dwór szlachecki w roku 1660", S. Drzażdżyński "Słowiańskie nazwy miejscowe na Śląsku pruskim", A. Jaczynowski "Pilkalnia chwejdańska", W. Jarecki "Pieśni ludowe z Morska pod Koszycami", L. S. Liciński "Tkactwo w osadzie Kamionce w pow. Lubartowskim", R. Lilientalowa "Wierzenia, przesądy i praktyki ludu żydowskiego", H. Łopaciński "Zwyczaj ocalania skazanego na śmierć przez dziewicę", "Źródła niektórych utworów Klonowica", E. Majewski "Koza w mowie, praktykach i pojęciach ludu naszego", "Owca w mowie [...]", E. Ruciński "Podania i baśni z okolic Liwa", K. Stołyhwo "Jasełka na Podlasiu", J. Petrowowa "Z humorystyki ludowej". W dziale "Poszukiwań" m.in.: Lecznictwo ludowe, Chata, Przysłowia, Nazwy topograficzne, Sobótka, Istoty nadprzyrodzone, Kamień w praktykach i zabobonach ludowych, Nazwiska, przezwiska i przydomki.
Wisła - najwybitniejsze polskie czasopismo etnograficzne, obejmujące 20 obszernych tomów wydawanych w latach 1887-1916 i utrzymywanych na europejskim poziomie naukowym. Pismo jest bogatą skarbnicą tysięcy prac, przyczynków oraz materiałów z zakresu etnografii i folkloru polskiego, litewskiego, białoruskiego, ukraińskiego oraz innych narodów słowiańskich. Stanowi niezbędną bazę źródłową wszelkich późniejszych prac na temat tradycyjnej kultury materialnej, duchowej i społecznej wsi polskiej. Zawiera liczne obszerne monografie, często wydawane następnie w formie książkowej. Na łamach "Wisły" publikowała plejada znakomitych etnografów, a także historyków, geografów i krajoznawców polskich XIX i pocz. XX w., a także setki pasjonatów i miłośników swego regionu (księży, ziemian, szlachty) którzy na apel redakcji nadsyłali często bezcenne, nieznane z innych źródeł, materiały dotyczące swoich okolic. Czasopismo lokowane jest w czołówce najlepszych periodyków etnograficznych w Europie do lat 20. XX w.