akwarela, papier, 27 x 18,5 cm
Praca powstała na akwareli Nikifora Krynickiego, polskiego artysty pochodzenia łemkowskiego, którego Edward Dwurnik uważał za swojego największego mistrza. Choć "Matejko z Krynicy" był samoukiem, zaś jego twórczość bywa zaliczana do nurtu art brut (sztuki zmarginalizowanych, odrzuconych), wywarła duży wpływ na artystach wykształconych w Akademiach Sztuk Pięknych. Dwurnik przejął od Nikifora proste, prymitywistyczne formy, antyestetykę oraz groteskowość; to właśnie dzięki niemu Edward zdefiniował swój styl i warsztat artystyczny. Nikifora uznawał bowiem za artystę skończonego, prawdziwego; tego, który jest zdolny naprawdę ZOBACZYĆ rzeczywistość. Dwurnika odrzucał formalizm Akademii oraz bliźniaczość sztuki zarówno wśród kadry pedagogicznej jak i studentów. Spotkanie Nikifora Krynickiego w latach 60-tych raz na zawsze zdefiniowało jego drogę artystyczną.
