trzy odbitki żelatynowo-srebrowe na papierze RC połączone od tyłu taśmą, 40 x 90 cm (całość)
sygn., dat., pieczęci autorskie i tytuł „Znalezione z Sanoku 1963” na odwrociu
Przedstawiony tryptyk jest jedną z bardziej rozpoznawalnych prac artysty i należy do tej części jego twórczości, w której posługiwał się znalezionymi negatywami. Była to jego praca z tematem pamięci, zwłaszcza w kontekście powojennym. Przedstawiał te obrazy również w formie pozytywowej, ale w tutaj badał cechy i sposób działania obrazu negatywowego tłumacząc, iż „(…) negatyw staje się pierwszym i wiarygodnym świadkiem.”
BIO
Posługujący się w znakomitej części swojej twórczości fotografiami znalezionymi, zapożyczonymi, zapomnianymi, Lewczyński tworzył prace odnoszące się do zagadnień pamięci, przeszłości i symbolu. Autor terminu „archeologia fotografii”, który tłumaczył jako „działanie, którego celem jest odkrywanie, badanie i komentowanie zdarzeń, faktów, sytuacji dziejących się dawniej, w tzw. przeszłości fotograficznej”. Ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach. Od 1951 r. był członkiem Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, a od 1956 r. – członkiem ZPAF. W 1959 r. wraz z Bronisławem Schlabsem oraz Zdzisławem Beksińskim zorganizował słynny Pokaz zamknięty, nazwany Antyfotografią. Autor Antologii fotografii polskiej 1839–1989 (Lucrum, 1999). Ważniejsze publikacje monograficzne artysty to: Jerzy Lewczyński. Archeologia fotografii. Prace z lat 1941–2005 (Kropka, 2005) oraz Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu (Muzeum w Gliwicach, 2012). Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum w Gliwicach, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
