Stanisław DAWSKI (1905-1990), Twarz, z cyklu: Kobieta, l. 50 XX w.

monotypia, papier; 52 x 40 cm;
sygn. ołówkiem p. d: Dawski.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom otrzymał w 1939 roku w pracowni Feliksa Szczęsnego Kowarskiego i Stanisława Ostoi-Chrostowskiego. Od 1945 roku przez następne 25 lat związany był z PWSSP we Wrocławiu, której był profesorem i przez pewien czas rektorem. Zajmował się grafiką, malarstwem, rzeźbą w ceramice i szkle. Brał czynny udział w życiu wystawowym. Miał kilkanaście wystaw indywidualnych w kraju i za granicą (Londyn, Sofia, Praga, Wiedeń, Berlin, Toronto i in.) Był laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in.: Nagrody Artystycznej Miasta Wrocławia, Nagrody Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, medalu na IV Międzynarodowym Biennale Exlibrisu w Malborku. Był wybitnym pedagogiem-jego uczniem był m.in. Józef Gielniak.