Stanisław Ignacy Witkiewicz Witkacy (1885 Warszawa - 1939 Jeziory na Polesiu), Portret Neny Stachurskiej, 1930

Pochodzenie
własność Jadwigi (Neny) Stachurskiej,
kolekcja państwa Knop, Katowice
kolekcja prywatna, Warszawa

Wystawiany
Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1.07-09.10.2023

Literatura
Stanisław Ignacy Witkiewicz, SBWA, Zakopane, 1959, nr. kat. 129
Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885 - 1939, katalog dzieł malarskich oprac. Irena Jakimowicz, Anna Żakiewicz, Warszawa 1990, s. 111, nr. kat. 1221
Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia, red. Zofia Machnicka, Paweł Polit, Warszawa 2022, s. 423

Biogram
Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą. Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.