Wymiary: 74 x 55 cm
sygnowany l.d.: 'Kisling'
na odwrociu na krośnie nalepka wystawowe z Palais de la Méditerrannée w Nicei oraz nalepki transporotowe z Japonii i Paryża
Pochodzenie
kolekcja Oscara Ghezy, Genewa (do 1971)
kolekcja Petit Palais (do 2008)
aukcja w King David Hotel, Jerozolima, czerwiec 2010
kolekcja prywatna
Wystawiany
Kisling. Lśnienie Montparnasse'u, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, 21 września 2024 - 30 marca 2025
Kisling, Musée de Lodève, 14 czerwca – 2 listopada 2008
Kisling i jego przyjaciele. Wystawa obrazów i rzeźb z kolekcji Musée du Petit Palais w Genewie, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1 marca - 28 kwietnia 1996 - Muzeum Narodowe w Krakowie, 17 maja - 30 czerwca 1996
Kisling, Paseo de la Castellana, Madryt, październik - listopad 1988
Rétrospective Kisling, Grand Palais, Genewa, listopad 1984
Rétrospective Kisling, Grande Galerie Odakyu, Tokio, 18 maja – 6 czerwca 1984 (później pokazywany w Miyazaki, Osaka, i Kobe)
Kisling et son temps, Palais de la Méditerrannée, Nicea, marzec-kwiecień 1973
Kisling, Petit Palais, Genewa, 15 czerwca – 29 października 1972
Literatura
Kisling. Lśnienie Montparnasse'u, katalog wystawy, Warszawa 2024, s. 236, poz. kat.108
Maïthé Vallès-Bled, Kisling, katalog wystawy, Paryż 2008, poz. kat. 42, s. 133 i 222 (il.)
Barbara Brus-Malinowska, Jerzy Malinowski, Kisling i jego przyjaciele, katalog wystawy, Warszawa 1996, poz. kat. 27, s. 53 (il.)
Kisling et son temps, katalog wystawy, red. Georges Peillex, Palais de la Méditerrannée w Nicei, Nice 1973, nr kat. 7 (il.)
Joseph Kessel, Jean Kisling, Kisling 1891-1953, katalog raisonné, t. 1, Turyn 1971, poz. kat. 15, s. 70 (il.)
Biogram
W latach 1907-11 studiował malarstwo w krakowskiej ASP u Józefa Pankiewicza. Za jego radą, wraz z Szymonem Mondszajnem, wyjechał na dalsze studia do Paryża. Tam jego twórczością zainteresowali się krytycy André Salmon i Adolf Basler, otrzymał też stypendium od anonimowego mecenasa z Rosji. Nazywany był "księcia Montparnasse'u ze względu na koligacje towarzyskie i sukcesy finansowe. Przyjacielskie relacje łączyły go z polskimi twórcami: Tadeuszem Makowskim, Eugeniuszem Zakiem, Ludwikiem Markusem, Romanem Kramsztykiem i Melą Muter. Za udział w walkach Legii Cudzoziemskiej w czasie I wojny światowej otrzymał obywatelstwo francuskie. Ranny podczas bitwy pod Clarency odbył w 1916 roku rekonwalescencję w Hiszpanii. W czasie II wojny światowej wstąpił do armii francuskiej. W 1940 przez Hiszpanię i Portugalię wyjechał do Nowego Jorku. Po wojnie ok. 1946 wrócił do Sanary-sur-Mer. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Ecole de Paris lat międzywojennych. Miał wiele wystaw indywidualnych, w wystawach zbiorowych za granicą uczestniczył często jako artysta polski. Był jednym z czołowych reprezentantów École de Paris skupiającej przybyłych z Europy Środowo-Wschodniej i Rosji artystów żydowskiego pochodzenia. „We wczesnej fazie twórczości Kislinga z lat 1912-18 znalazła wyraz fascynacja sztuką Cezanne'a; w martwych naturach i pejzażach artysta syntetyzował i geometryzował bryły, spiętrzał plany kompozycyjne, wprowadzał podwyższony punkt widzenia zacieśniający przestrzeń obrazową. (…) Pod wpływem kontaktów z kubistami malował południowo-francuskie pejzaże o geometryzującej stylistyce zapożyczonej z obrazów Picassa i Braque'a z ok. 1909 roku. Poszukiwał formuły dekoracyjności, w której zsyntetyzowane bryły architektoniczne współgrają z organicznymi formami natury. (…) W pejzażach ujmował kształty sylwetowo, zaś barwom nadawał intensywność porównywalną z fowistyczną paletą. W latach 1917-18, prócz widoków z Saint-Tropez, które cechowała rozbielona paleta i eteryczność, powstawały krajobrazy o pogłębionej ekspresji ewokowanej przez gamę ostrych, mocnych, kontrastowo zestawionych barw; te graniczące z abstrakcją, stężone w wyrazie kompozycje malowane były impastowo, ukośnymi pociągnięciami pędzla. Niektóre widoki portów z żaglówkami i opustoszałym nadbrzeżem nawiązywały do poetyki "malarstwa metafizycznego". W pejzażach Kisling nawiązywał także do szesnastowiecznych schematów kompozycyjnych, przedstawiając krajobrazy rozległe, budowane kulisowo, o sugestywnie oddanej głębi przestrzennej” – Irena Kossowska
