MAKUSZYŃSKI - NAJWESELSZE OPOWIADANIA ilustr. Walentynowicza 1930 dedykacja Autora

add 您的笔记

拍品说明

MAKUSZYŃSKI Kornel

NAJWESELSZE OPOWIADANIA

10 rysunków M. Walentynowicza

Obszerna dedykacja od Autora dla Michaliny Makowieckiej na okładce!

Warszawa 1930, Nakład Gebethnera i Wolffa, str. 201,[1], format 12x18cm

MIEKKA OPRAWA BROSZUROWA

Stan DB otarcia, zabrudzenia okładki, parafka na k.przedtyt., drobne zabrązowienia papieru

MAKOWIECKA Michalina, 1° v. Rudzińska, 2° v Fleiszer, 3° v. Wasiel (6 IX 1895 Warszawa - 7 I 1973 Kartuzy), śpiewaczka, aktorka, reżyser. Była córką Feliksa Makowieckiego (zob. t. 1) i Michaliny Świeckiej, (zob. t. 1), żoną urzędnika Ludwika Fleiszera (ślub ok. 1926), później -> Aleksandra Wa-siela. W okresie I wojny świat. zdobyła popularność dzięki koncertom dobroczynnym, na których wykonywała piosenki z własnym tekstem i muzyką, akompaniując sobie na fortepianie. J. Czempiński pisał o niej: "kompozytorka, śpiewaczka i poetka. Jednocząc w sobie wybitne uzdolnienia we wszystkich tych kierunkach stanowi Makowiecka zjawisko rzadkie i wyjątkowo ciekawe". W sez. 1915/16 związała się z warsz. T. Nowości, pocz. jako aktorka, potem autorka przekładów librett. Grała m.in. Kasię ("Baron Kimmel"), Leonkę ("Piękna Helena"), Florę ("Orfeusz w piekle"), Idę ("Zemsta nietoperza'), Kwiaciarkę ("Dookoła miłości"). W tym samym sez. wystąpiła gościnnie w warsz. T. Letnim jako Przyjaciółka Ireny ("Historia jednej nocy"). W 1918 wyjeżdżała na koncerty do Berlina. W 1921 występowała w warsz. t. Czarny Kot, na sez. 1921/22 została zaangażowana do T. Nowego. W 1927 związała się z rozgłośnią warsz. PR. Pracując w wydz. muz. stworzyła nową formę audycji, tzw. radio-operetkę. W ciągu dziesięciu lat przygotowała dla radia ponad sto pozycji. W radiu pracowała do 1939. Po wojnie wyjechała na Wybrzeże i zamieszkała w Kartuzach. W 1945 przez krótki okres prowadziła tu wraz z A. Wasielem T. Ziemi Kaszubskiej. W okresie kier. artyst. męża w T. Muzycznym w Gdyni reżyserowała na tej scenie "Bajaderę" (1960). Była autorką przekładów (np. libretta "Bajadery", "Tańca szczęścia"), libretta operetki Lucyna Messal w Kozich Dołkach, utworów muz. dla dzieci wystawianych przed II wojną świat, na scenach warsz. ("Śpiąca królewna", "Wyprawa na księżyc"). Była współzałożycielką (1918) i działaczką ZAiKS-u, po wojnie jego przedstawicielką w Kartuzach. W 1968 jako gość honorowy uczestniczyła w odbywających się w Warszawie uroczystościach jubileuszowych pięćdziesięciolecia ZAiKS-u. W ostatnich latach życia pisała pamiętniki dotyczące okresu międzywojennego.
Bibl.: Almanach 1972/73; Bibliografia dramatu; Czempiński: Teatry w Warszawie s. 248 (il.); Kwiatkowski: Tu PR Warszawa; 50 lat działalności Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Biuletyn Informacyjny 1968 nr 15 s. 75, 159, 180, 187 (il.); Kur. Warsz. 1921 nr 111, 204; Świat 1916 nr 32, 1917 nr 37, 1918 nr 35 (U.); Wieczór Wybrzeża 1963 nr 71; Życie Warsz. 1973 nr 11, 12; Straus: Repertuar 1915-16.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994; https://encyklopediateatru.pl/osoby/20701/michalina-makowiecka