Teofilo FOLENGO - Opus Merlini Cocaii Poetae Mantuani Macaronicorum

Teofilo FOLENGO - Opus Merlini Cocaii Poetae Mantuani Macaronicorum
Teofilo FOLENGO - Opus Merlini Cocaii Poetae Mantuani Macaronicorum. Totum in pristinam formam per me magistrum Acquarium Lodolam optimè redactum, in his infrà notatis titulis divisum, Amstelodami [Amsterdam] 1692/Apud Abrahamum a Someren/s. [30, 419, [4], portret przed s. tyt. (miedzioryt), miedzioryty w tekście [26], finaliki, niew. zakwaszenia stron, blok lekko poluzowany, obcięcia barwione na czerwono, barwne wyklejki/opr. sk. przełom XVIII i XIX w., otarcia rogów opr., niezn. naddarcie grn. i dln. części grzb. opr., złoc. i zdobienia grzb. oraz lica opr., szyldzik na grzb., 16 cm.
Teofil Folengo urodził się w rodzinie szlacheckiej w Mantui 8 listopada 1491 roku. Był synem włoskiego notariusza, ósmym dzieckiem spośród dziewięciorga rodzeństwa. Gdy skończył szesnaście lat wstąpił do klasztoru św. Eufemii nieopodal Brescii. Życie klasztorne porzucił w 1516 roku dla swojej wielkiej miłości - kobiety imieniem Girolama Dieda. W owym czasie próbował swoich sił jako poeta naśladujący styl Wergiliusza. Nie uzyskawszy uznania, poddał się losowi, włócząc się wraz ze swoją ukochaną po włoskich miastach. Na krótko osiadł w Wenecji."Opus Merlini Cocaii" Teofila Folengo zostało wydane pierwodrukiem w 1521 roku. Niniejsze dzieło stanowiło zaczyn nowego gatunku literackiego - poezji makaronicznej, który z uwagi na prezentowaną nieprzejrzystość i mętność stylu początkowo nie znajdował uznania w świecie literackim. Nie bez wpływu na powyższą recepcję pozostawało zamiłowanie autora do używania słów, zwrotów a nawet wulgaryzmów pochodzących z gwary mieszkańców Mantui. Utwór jest napisany heksametrem w kilku łacińskich dialektach.Makaroniczny styl wypowiedzi bohaterów powstał jako sposób wyrażania satyrycznych i humorystycznych intencji, jako literacki substytut dla niedbałego, hermetycznego, a przede wszystkim hybrydowego języka (macaronica verba), przynależnego różnym warstwom społecznym zamieszkującym włoskie miasteczka. Teofila Folengo skrytykowano za bezkompromisowość "Opus Merlini Cocaii", przejawiającą się właśnie w śmiałym i wulgarnym języku dzieła. Pomimo początkowej nagonki na Teofilo Falengo, jego "Opus Merlini Cocaii" zyskało wkrótce wielką popularność. François Rabelais uzna Falengo za swojego mistrza i będzie nieustannie odwoływał się do jego twórczości. "Opus Merlini Cocaii" jest groteską opisującą perypetie księcia-żebraka Baldusa oraz jego przyjaciół: Francasso, Cingara (szelmy-oszusta) oraz Falchetto (człowieka-psa), bogatą w barwne i soczyste opisy charakterów postaci, zawierającą dyskretną, ale zarazem bezkompromisową krytykę ówczesnego społeczeństwa i jego zwyczajów. Baldo ("Baldus") jako potomek francuskich królów jest zmuszony do walki z pasterzami, piratami, czarownicami i demonami. Pierwotny tytuł niniejszego utworu brzmiał: "Merlin żebrak z Mantui". Kiedy jednak Folengo zdecydował się ujawnić, że dzieło to stanowi opis jego własnych doświadczeń w okresie od wystąpienia z zakonu do ponownego doń wstąpienia, zmienił również tytuł na "Opus Merlini Cocaii". Wraz z nadejściem roku 1530-go Teofil Folengo powrócił do życia zakonnego w sycylijskich klasztorach. Ostatnie dwa lata życia spędził na dworze wicekróla Ferrante Gonzagi. Zmarł 9 grudnia 1544 roku w Santa Croce de Campese (Bassano del Grappa), gdzie został pochowany.