Włodzimierz Tetmajer, PORTRET JÓZEFA ŁEPKOWSKIEGO

Olej, płótno, 72,5 x 56 cm,
sygn. p.d.: W Tetmajer.
Józef Łepkowski (1826-1894). Przeszedł do historii polskiej archeologii jako pierwszy profesor tej dziedziny nauki w pierwszej na ziemiach polskich katedrze archeologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak całkowity wkład naukowy tego badacza w wiedzę o prehistorii był zdecydowanie szerszy niż sama działalność uniwersytecka, można wręcz stwierdzić, że oddał on większą część własnego życia swojej pasji, którą była działalność naukowa w zakresie archeologii.
Włodzimierz TETMAJER (1862-1923)
Był przyrodnim bratem Kazimierza. Malarz, grafik i poeta. Ukończył studia na kierunku filozofii i filologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Malarstwa uczył się w Wiedniu u C. Griepenkerkla, w latach 1882-1886 kontynuował naukę w SSP w Krakowie u W. Łuszczkiewicza, F. Cynka i Löffera oraz w latach 1889-1895 u J. Matejki. Naukę uzupełnił w Monachium w latach 1886-1889 u A. Wagnera oraz w Paryżu i Wiedniu. W 1980r. ożenił się z A. Mikołajczykówną. W 1895r. zamieszkał w Bronowicach. Należał do TAP "Sztuka" i grupy "Zero". Od 1901r. prowadził szkołę malarstwa dla kobiet. Malował głównie sceny rodzajowe, przedstawiające często folklor wsi podkarpackich. Tworzył także polichromie, w których połączył motyw ludowy z secesyjną stylizacją. Zajmował się też ilustrowaniem książek, projektowaniem witraży oraz działalnością publiczną.