Alfred Lenica (1899-1977), Nieobliczalne słońce, 1968

olej, płótno; 83,5 x 66 cm;
sygn. p. d: lenica ;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: A. LENICA / WARSZAWA / 1968 / Nieobliczalne słońce / 80x64

Proweniencja:
- ze spuścizny po artyście
- kolekcja prywatna, Warszawa (od 2000 r.)

Był artystą wszechstronnym. Kształcił się w pracowniach Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza, studiował ekonomię polityczną na Uniwersytecie Poznańskim, pogłębiał studia muzyczne w poznańskim konserwatorium. Co ciekawe, to właśnie w muzyce i malarstwie dostrzegał podobieństwa i traktował je jako znakomite narzędzia wyrażania emocji i przeżyć. W indywidualnym stylu malarza dostrzega się nawiązania do techniki dekalkomanii. Lenica czerpał z osiągnięć kubizmu, surrealizmu, taszyzmu, malarstwa informel, aktywnie uczestnicząc w rozwoju powojennej sztuki polskiej. Nasycona kolorem, ekspresyjna forma prezentowanego dzieła, pomimo typowej dla artysty gęstej struktury, ma w sobie intrygującą harmonię. Tytułowe „nieobliczalne słońce” na płótnie artysty, podobnie jak to w naturze, napełnia widza energią i witalnością.