Włodzimierz Pawlak, DZIENNIK B 7978-8081, 1999-2000

22,5 x 32,5cm - collage (kredki i ołówki na szarym kartonie) wymiar z oprawą: 28 x 37,5 x 4 cm

sygn. oł. na odwr. p.g.: WŁODZIMIERZ PAWLAK | DZIENNIK B | 7978 – 8081 | III-1999 – 22 III 2000 | 2 [w kółku]

na ramie nalepka Galerii Grafiki i Plakatu w Warszawie

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Włodzimierz Pawlak (Korytów k. Żyrardowa 1957, mieszka w Korytowie) studiował Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego, u którego uzyskał dyplom w 1985. Był już wtedy członkiem Gruppy, najważniejszego ugrupowania młodych neoekspresjonistów, zawiązanego w końcu 1982 i działającego do 1992. Od 1986 uczy malarstwa na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego macierzystej uczelni. Jako członek Gruppy wpisywał się w szerszy nurt niezależnego życia artystycznego lat 80., dając niejednokrotnie wyraz swym poglądom na sprawy polityczne i społeczne okresu stanu wojennego. Czynił to w poezji i pismach teoretycznych (publikowanych głównie na łamach pisma Gruppy „Oj dobrze już“), ale przede wszystkim w malarstwie. Początkowo sięgał po jednoznaczne symbole i metafory jak w cyklu „Świnie“ (1983) czy w obrazach z motywem pięcioramiennej gwiazdy. Cykl obrazów dyplomowych pt. „Obrazy zamalowane“ (1985) zastosował zabieg nakładania warstw farby. Było to oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych ha-seł na murach. Swego rodzaju wolty formalnej dokonał w cyklu „Tablice dydaktyczne“ (1987-1988), gdzie poszczególne warstwy przedstawienia są przezroczyste. Od 1989 tworzy jednorodne formalnie, niefiguratywne „Dzienniki“, które w wersji malarskiej powstają w wyniku rycia ołówkiem rzędów pionowych kresek w świeżej białej farbie. Równolegle powstają collages pod tym samym tytułem, składane z zużytych przedmiotów: tubek po farbach, zestruganych ołówków, biletów, rachunków itp. Wątkiem, który narasta od połowy lat 90., jest zainteresowanie sztuką i teorią konstruktywistów polskich i rosyjskich: Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Kazimierza Malewicza i innych. Artysta eksponował ostatnio cykl studiów formalnych i kolorystycznych, wynikających częściowo z tych zainteresowań, a częściowo już z własnego dorobku teoretycznego, pt. Przestrzeń logiczna obrazu z 2002 roku.