SZABLA PRUSKA PODOFICERA FIZYLIERÓW, 2 POŁ. XIX W.

dł. szabli w pochwie 1026 mm, dł. szabli 1005 mm, dł. głowni 870 mm, szer. głowni u nasady 25 mm, gr. grzbietu u nasady 6 mm, masa szabli 730 g, masa szabli w pochwie 1170 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, niklowana. Jelec krzyżowo-kabłąkowy z owalnie zakończonymi półwąsami. Tylne ramię zwinięte w płaską wolutę. Przednie, zagięte pod kątem prostym, tworzy kabłąk w kształcie „półstrzemienia”. Trzon ukośnie karbowany, oklejony imitacją jaszczura i opleciony trzema podwójnie skręconymi drutami mosiężnymi. Dołem uchwycony pierścieniem, od góry nitowany trzpieniem głowni. W policzkach kapturka nit poprzeczny. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Profilowana obustronnie w jedną bruzdę przygrzbietową, sięgającą długiego, obosiecznego pióra, sztych symetryczny. Na progu, od strony siecznej, bity inicjał „AE”. P o c h w a stalowa, polerowana, niklowana, z jedną ryfką i nieruchomym koluszkiem na grzbiecie. Szyjka mocowana w płaszczu pochwy dwiema śrubkami. Ostroga asymetryczna. Przy szabli pruski temblak.
stan zachowania 4/4/4