Szabla kawaleryjska M1913 (ang. Model 1913 Cavalry Saber), potocznie zwana szablą Pattona (ang. Patton Saber) – amerykański kawaleryjski pałasz (popularnie, lecz błędnie nazywany szablą). Zaprojektowany w 1913 roku przez porucznika (późniejszego generała) George’a Pattona.
Pałasz Pattona nie spełnił swojej roli jako broń bojowa. Na początku zaangażowania Stanów Zjednoczonych w I wojnę światową kilka jednostek kawalerii amerykańskiej uzbrojonych w pałasze Pattona zostało wysłanych na front, ale zostały powstrzymane ogniem karabinów i karabinów maszynowych, zanim dotarły do niemieckich okopów. Tuż przed wybuchem II wojny światowej podjęto decyzję o umieszczeniu większości pałaszy Pattona w wojskowych magazynach i używaniu ich wyłącznie jako broni paradnej. Niektóre pałasze pocięto na części i zrobiono z nich noże bojowe dla żołnierzy i partyzantów w okupowanych krajach – dostarczaniem noży dla partyzantki zajmowało się Biuro Służb Strategicznych (OSS).
Szabla zachowana w stanie doskonałym. Oryginalna oksyda na głowni. Sygnatury widoczne na zdjęciach.
Długość : 108 cm ( znaczna długość szabli gdyż miała być używana do zadawania pchnięć, kłucia przeciwnika z konia)
Rzadkość
