SZABLA PERSKA, TZW. SZAMSZIR, XVIII/XIX W.

dł. szabli 904 mm, dł. głowni 777 mm, szer. głowni u nasady 33 mm, gr. grzbietu u nasady 5 mm, masa szabli 595 g
R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa ze srebrem i złotem. Jelec prosty, krzyżowy, w przekroju czworoboczny, z wąskimi wąsami i długimi ramionami zakończonymi buławkami. Głowica pochylona do przodu pod katem 90 st., nakryta srebrnym kapturkiem (naparstkiem). Trzon rękojeści z dwóch kościanych okładzin, zwężających się ku głowicy, mocowanych do trzpienia głowni trzema srebrnymi nitami. Okładziny obwiedzione srebrną, dekorowaną listwą. Jelec stalowy z widoczną partiami złotą inkrustacją. Po obu stronach romboidalnego krzyża jelca perski znak pierwotnie inkrustowany złotem, który może być znakiem miecznika. G ł o w n i a wykuta ze stali damasceńskiej, o dużej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w płaskie płazy o przekroju klinowym z młotkiem obosiecznego pióra. Sztych przygrzbietowy. Cała powierzchnia płazów z bardzo dobrze widocznym wzorem bułatu.