Denar, 49–48 pne, wędrowna mennica wojskowa; Aw: Słoń k...

Juliusz Cezar (49–48 pne), Denar, 49–48 pne, wędrowna mennica wojskowa; Aw: Słoń kroczący w prawo, tratujący węża, w odcinku CAESAR; Rw: Utensylia kapłańskie: czerpak (simpulum), kropidło, topór i szpiczasta czapka kapłańska (apex); srebro, 18.4 mm, 3.64 g; nieco niecentrycznie wybity, ale bardzo ładnie zachowany, ciemna patyna.
W 56 roku pne, na zjeździe w Luce, odnowiono triumwirat (trójwładztwo Gnejusza Pompejusza, Marka Krassusa oraz Gajusza Juliusza Cezara), jednak była to tylko gra pozorów. Triumwirat bowiem faktycznie przestał istnieć nieco wcześniej. Przyczyniły sie do tego sukcesy Juliusza Cezara odniesione w Galii i strach Pompejusza przed rosnącą siłą i popularnością niedawnego przyjaciela. Dodatkowo Julia, żona Pompejusza i córka Cezara, zmarła w 54 roku pne, wkrótce po porodzie. Marek Krassus natomiast zginął w roku następnym w czasie walk z Partami w Syrii. Od tego momentu wojna domowa w Rzymie była tylko kwestią czasu. Doprowadzony do ostateczności (uniemożliwiono mu ubieganie się o powtórny konsulat i formalnie odwołano z namiestnictwa prowincji) zdobywca Galii w styczniu 49 roku pne przekroczył na czele swych wojsk Rubikon, niewielką rzekę wpadającą do Adriatyku w pobliżu Arminium (dzisiejsze Rimini), administracyjną granicę Italii. Pompejusz, mając do dyspozycji jedynie trzy legiony, z czego dwa przysłane jakiś czas wcześniej przez Cezara, więc niezbyt pewne, nie widział innej możliwości niż opuszczenie stolicy. Senat i urzędnicy opuścili Rzym w pośpiechu, a Cezar z wojskiem ruszyli za przeciwnikiem. 
W Rzymie, do którego formalnie już wybrany dyktator wrócił na początku grudnia 49 roku pne, Cezar pozostał jedynie jedenaście dni, w czasie których załatwił rzeczy najpilniejsze. Przeprowadzono wybory konsulów w 48 roku pne, wybrany został sam Cezar i Publiusz Serwiliusz oraz wydano ustawy mające na celu unormowanie sytuacji finansowej, zagrożonej z powodu trwającej wojny. Po załatwieniu formalności prawnych Juliusz Cezar kontynuował pościg za Pompejuszem, którego punktem kulminacyjnym była bitwa pod Farsalos. Pompejusz został rozgromiony, a jego armia przestała istnieć. On sam zaś uciekł do Egiptu, u którego wybrzeży został zamordowany przez doradców młodego Ptomeleusza. Juliusz Cezar uczcił łzami śmierć dawnego przyjaciela i zięcia, nie chciał bowiem śmierci Pompejusza.