Wymiary: 180 x 270 cm
sygnowany p.d.: 'MKamieński'
Wystawiany
Galeria Promocyjna, Warszawa, 1993
Galeria pod Atlantami, Wałbrzych, 1994
Galeria ZPAP „Pryzmat”, Kraków, 1996
Galeria TPSP im. Tadeusza Kulisiewicza, Warszawa, 1996
Galeria BBK, Kolonia, 1997
Galeria ZPAP Art Nova, Katowice, 1998
Galeria T&T, Norymberga, 1998-1999
Galerie Meyer, Schwelm, 1998-1999
Galeria BWA, Rzeszów, 2011
Galeria MM, Chorzów, 2011
Biogram
Marek Kamieński (ur. 1953) Malarz, rysownik, autor filmów, instalacji i performance, jeden z głównych przedstawicieli malarstwa „nowej ekspresji” lat 80, wokalista i producent zespołu Zilch (Jarocin 1984-1985), urodził się w Katowicach. W latach 1972-1979 studiował w tamtejszej filii krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki, po czym włączył się w nurt sztuki lat 80, ze swoim podszytym ironią i mocno epatującym erotyką wielkoformatowym malarstwem połączonym z fotografią. Pierwsza indywidualna wystawa artysty miała miejsce w 1983 roku w katowickim BWA. Wykorzystując zdjęcia z pism ilustrowanych i pornograficznych, łączył popartowską stylistykę z wręcz “dziko” nakładaną na płótno farbą (Motorhead, 1982). Nie stronił również od żartobliwych, fantastycznych wizji, jak choćby silnie naładowanych ekspresją, monstrualnie powiększonych pluszowych zabawek, cytatów z obrazów Jana Matejki czy fantazyjnych stworzeń (Dinozaury, 1985). Od tego czasu gromadzi i łączy motywy dowolnie, mieszając elementy kultury wysokiej i plebejskiej z ikonami europejskiej sztuki. Pod koniec lat 80 odchodzi od „dzikiego” malarstwa na rzecz postmodernistycznej zabawy z różnymi konwencjami. Nawiązuje do stylistyki futurystycznej (Sokrates tańczący, Śniadanie na trawie, 1991), a w następnych latach do klasyki malarstwa trawestując i cytując, mieszając i parafrazując różne znane wątki malarskie. Narracyjny, wieloaspektowy i wieloplanowy sposób kreacji motywów na płótnie kontynuuje do dziś. Jego obecne prace (Vincent i Paul idą na motyw, 2009), solidnie dopracowane, wręcz dekoracyjne, emanują feerią ostrych barw, płasko konstruowaną przestrzenią obrazu, zagęszczoną narracją ale też niekonwencjonalnymi zbitkami myślowymi, niestroniącymi od pastiszu.
Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, słowo wstępne, Jan. K. Ostrowski, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011
