przędza jedwabna, lita, taqueté faconné, lansowanie, broszowanie; dł. 355 cm, szer. 33//34 cm.
Manufaktura słucka Karola Radziwiłła (lub w administracji Skarbu Radziwiłłowskiego), dzierżawiona przez Leona Madżarskiego. Słuck, 1780-1807.
Głowy z parą medalionów wydzielonych akantowymi listkami; wewnątrz ukwiecone owalne rozety. Na narożach z jednej strony sygnatura cyrylicą: „W GRADIE / SŁUCKIE”; z drugiej strony – również cyrylicą: „LEO MA / DŻARSKIJ”. Środek w poprzeczne pólka różnej szerokości; węższe beżowe z wicią kwiatową w kolorze tła, szersze w połowie oliwkowo-zielone, a w połowie błękitne; pomiędzy nimi pólka z barwną wicią kwiatową błękitną i różowo-złotą; obwódki w romby. Bordiura z wicią kwiatową błękitną i różowo-złotą na beżowym tle. Odwrocie z tłem jasno-brązowym, wić beżowo-złota, niektóre kwiaty w odcieniu bladego różu indyjskiego. Frędzle doszyte. Ślady reperacji, obrębiania brzegów bordiury, przetarcia.
Persjarnię w Słucku – majątku Karola Radziwiłła „Panie Kochanku” założył na polecenie księcia Jan Madżarski ok. 1767. Po 1780 – aż do 1807 jego działalność kontynuował syn – Leon Madżarski.
