高级搜索 高级搜索
257
translate search star_border

ALBUM Pamiątkowy 79 Pułk Piechoty Strzelców Słonimskich imienia Hetmana Lwa Sapiehy [49 portretów, 79 fotografii sytuacyjnych, 17x12 cm, Virtuti Militari, Sztandar]

现场竞价期间的通知
notifications_off 提醒:
textsms SMS:
add 您的笔记 
拍品说明

OGROMY ALBUM PAMIĄTKOWY

79 Pułk Piechoty Strzelców Słonimskich imienia Hetmana Lwa Sapiehy

1924

Album zawiera 128 profesjonalnych zdjęć w tym 49 portretowych najwyższych rangą dowódców 79 Pułku.


Pułk utworzony w Łapach Białostockich 16 grudnia 1916 roku pod dowództwem podpułkownika Stefana Pasławskiego. Pułk należał do Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a po reorganizacji w 1919 wszedł w skład IV Brygady Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Kolejna reorganizacja nastąpiła w 1920 po czym pułku pełnił służbę asystencyjną w obszarze Grodno-Puszcza Białowieskam. W 1919 zapasowy pułk stacjonował w Słonimiu. 12 października 1921 roku przemianowany na 79 pułk piechoty i podporządkowany został dowódcy 20 Dywizji Piechoty. 

Pułk w okresie międzywojennym stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr IX w garnizonie Słonim. Wchodził w skład 20 Dywizji Piechoty.

79 Pułk Piechoty po rozporządzeniu Ministerstwa Spraw Wojskowych został wliczony do III typu pułków, które są w stanach zbliżonych do wojennych. W wypadku wojny przewidywany był do działań osłonowych. Corocznie otrzymywał około 1000 rekrutów. Jego obsadę stanowiło 68 oficerów i 2200 podoficerów i żołnierzy.


W albumie prezentowanych jest 49 fotografii portretowych w których zidentyfikowaliśmy następujących wysokich stopniem dowódców.


Fotografia 1.

Edmund Kassler ur. 9 lutego 1880 w Suwałkach, zm 7 maja 1930 w Warszawie - generał brygady Wojska Polskiego.

Służbę wojskową rozpoczyna w armii rosyjskiej 1899. Odkomendowany na własną prośbę na wojnę rosyjsko-japońską w 1905. W sierpniu 1914 wyrusza na front I wojny światowej jako dowódca szwadronu pogranicznej straży. Kończy Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu w 1917. Tego samego roku wstępuje do I Korpusu Polskiego i mianowany zostaje na starszego adiutanta, a następnie szefa sztabu 3 Dywizji Strzelców dowodzonej przez gen. Wacława Iwaszkewicza. Uczestnik bitew pod Bołtutinem, Horodcem i Pobołowem.

9 grudnia 1918 przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany szefem sztabu Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Wyznaczony na szefa sztabu Wojsk Małopolski Wschodniej, a 1 czerwca na szefa sztabu Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego gdzie odegrał kluczową role podczas obrony Lwowa. Od października 1920 roku w stopniu pułkownika mianowany zostaje na szefa Sztabu Okręgu Generalnego Warszawa. Członek Nadzwyczajnego Sądu Wojskowego. Awansowany 1921 na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. 

Dowódca 20 Dywizji Piechoty. Zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Stanisława Hallera. W 1925 czasowo szef Straży Granicznej Wojska Polskiego. Powołany na komendanta Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie 20 września 1926 roku.

Umiera 7 maja 1930 roku w Szpitalu Ujazdowskim w następstwie zapalenia opłucnej. 

Pod każdym względem wybitny oficer. Nadzwyczaj sumienny, niestrudzenie pracowity, zdolny, dokładny, taktowny. Czysty charakter. Wywiera na podwładnych zbawienny wpływ; utrzymuje w sztabie cenną harmonię i chęć do pracy. Idealny szef sztabu.  - gen. dyw. Wacław Iwaszkiewicz


Fotografia 2.

Marian Turkowski ur. 28 lipca 1894 w Wojskowej, zm 13 grudnia 1948 w Warszawie - generał brygady Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Żołnierz 2, następnie 3 pułku piechoty. W 1915 mianowany chorążym, następnie podporucznikiem piechoty. 1916 został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką gdzie dostał się do niewoli rosyjskiej. Ucieka z niej w 1917 i dociera do Moskwy gdzie pracował w Związku Piłsudczyków. Aresztowany w 1918 i osadzony w więzieniu Butyrki. Pod koniec roku został uwolniony w drodze wymiany i wrócił do Polski. W trakcie działań wojennych Legionów Polskich awansował do stopnia kapitana. Brał udział w wojnie z bolszewikami jako dowódca Białostockiego Pułku Strzelców. Dostał się do niewoli litewskiej. w 1920 zatwierdzony w stopniu majora w piechocie Legionów Polskich.

Przez kolejne 13 lat w okresie międzywojennym dowodził 79 Pułkiem Piechoty w Słonimu. 1924 nadano mu stopień podpułkownika, następnie prezydent RP awansował go na pułkownika. Ukończył kurs dowódców pułków i kurs dowódców piechoty dywizyjnej.

Dowodził akcją niszczenia cerkwi prawosławnych na Lubelszczyźnie z 3 Dywizją Piechoty Legionów w Zamościu.

W kampanii wrześniowej dowodził 3 Dywizją Piechoty Legionów. Został ranny w bitwie pod Iłżą i dostał się do niewoli niemieckiej. Trafia do Oflagu VII A Murnau. Uwolniony 1945 roku przez armie amerykańską. Do kraju powraca w 1945 roku i zostaje przyjęty do Wojska Polskiego. mianowany na stopień generała brygady w 1946. Przechodzi w stan spoczynku 30 września 1948 roku, następnie umiera 13 grudnia 1948 w Warszawie.


Fotografia 3.

Stefan I Lewicki ur. 4 kwietnia 1895 we Lwowie - zm. ? - żołnierz Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari, Krzyża Niepodległości i Krzyża Walecznych (czterokrotnie) kwatermistrz 15 pułku piechoty, dowódca batalionu w 37 pułku piechoty. 

Żonaty, miał dwójkę dzieci, córkę Zofię ur. 1922 i syna Jerzego ur. 1922.


Fotografia 6.

Antoni Dubiński ur. 18 marca 1891 w Ihumeniu, zm. 1940 w ZSRR - podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej. 

Absolwent szkoły wojskowej dla małoletnich, pobierał nauki do 1911 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Wilnie. Podporucznik w Armii Imperium Rosyjskiego. W trakcie I wojny światowej służył w 113 pułku piechoty jako dowódca kompanii. Trafił do niewoli niemieckiej w której przebywał ponad 3 lata - 1915-1918.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskęwsątpił do Mińskiego pułku strzelców. Dowódca kompanii i batalionu w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W 1919 ukończył kurs dowódców batalionów w Dęblinie. Kapitan Wojska Polskiego od 1920 roku. trafia do niewoli sowieckiej w lipcu 1920, następnie zbiega z niej końcem października 1920 i wraca do Polski. Dowódca batalionu 30 pułku Strzelców Kaniowskich. Za heroiczną walkę ze znacznie większymi siłami niż swoimi, 15-17 maja 1920 roku w trakcie wojny z bolszewikami otrzymał Order Virtuti Militari.

Dowódca batalionu do 1924 roku w 79 pułku piechoty.

Podczas kampanii wrześniowej ponownie ucieka z niewoli sowieckiej i przekracza granicę z Rumunią w okolicach Zaleszczyk gdzie został zatrzymany i przez rumuńskich strażników granicznych przekazany sowietom. Więziony w Czortkowie gdzie został skazany na 3 lata ciężkich robót. Przyznaje się do służby w Wojski Polskim w randze oficera. Zostaje zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znajduje się na ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 roku. 

Miał żonę Joannę która umiera w wieku 46 lat w 1946 roku osierocając córki Marię zm. 2012 i Wandę zm. 2010.


Fotografia 7.

Wincenty Powichrowski ur. 4 lipca 1891 w Knyszynie, zm. 2 grudnia w Wrexham. Podpułkownik Wojska Polskiego, były dowódca III batalionu 32 pułku piechoty w Działdowie. W trakcie kampanii wrześniowej wzięty do sowieckiej niewoli w miejscowości Zawiasy i osadzony w Kozielsku, następnie w Griazowcu a później wywieziony w głąb Rosji. Tam dołącza do Polskich Sił Zbrojnych gen. Andersa i zostaje dowódcą 13 Wileńskiego Batalionu Strzelców - Rysiów. 

Był żonaty, miał córkę Halinę ur. 1931 roku.


Fotografia 11.

Benedykt Władysław Serafin - ur. 8 kwietnia 1893 w Kwasowicach, zm. 2 grudnia 1978 - major piechoty Wojska Polskiego.

Aktywny uczestnik walk na froncie I wojny światowej. W 1919 walczył na froncie ukraińskim dowodząc batalionem. Wyróżniał się w walkach, w szczególności w śmiałych nocnych wypadach, a zwłaszcza pod Wołodutą Dolną gdzie zdobył sporo materiału i 14 jeńców. W 1920 przeniesiony do 79 pułku w którym dowodził kompanią batalionu sztabowego i pełnił funkcję adiutanta pułku. W okresie międzywojennym awansowany na kwatermistrza. 

W czasie kampanii wrześniowej wykazał się determinacją i konsekwencją. Uważał za absolutny obowiązek i konieczność podjęcie walki i obronę Grodna. Uważany za faktycznego przywódcę obrońców Grodna. Otrzymał rozkaz opuszczenia miasta którego nie wykonał. Po ośmiogodzinnej walce wraz z 600 żołnierzami 22 września wycofują się w kierunku Puszczy Augustowskiej. Przekroczył granice litewską i został internowany w Olicie, następnie przeniesiony do obozu w Kalwarii. Zwolniony w 1940 roku przez Komisję międzynarodową jako inwalida. Komendant Komendy Uzupełnień w 9 Dywizji Piechoty. Przeniesiony do Szefostwa Administracji Rezerw Sztabu Armii Polskiej na Wschodzie.

Losy majora Benedykta stały się kanwą powieści "Obrońca Grodna - Zapomniany bohater" Piotra Kościńskiego. z 2017. Jego sylwetkę przedstawiono w dokumencie "Krew na bruku. Grodno 1939" reżyserii Roberta Miękusa.


Fotografia 14.

Kazimierz I Laskowski ur. 17 września 1893 w Dziasna, zm. ? - kapitan 51 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. - Uczestnik walk na froncie I wojny światowej. Po zakończeniu wojny jako ochotnik wstępuje do Białostockiego Pułku Strzelców gdzie bierze udział we wszystkich walkach. Trafia do niewoli w Kłajpedzie skąd natychmiast próbuje uciec w celu dołączenia do walk pod Warszawą. Szybko jednak zostaje schwytany. Ostatecznie uwolniony razem z całą brygadą Stefana Pasławskiego.

Żonaty, miał dwie córki Alinę ur. 1923 i Zofię 1924.


Fotografia 15.

Tadeusz Puszczyński ps. Zapała, Konrad, Konrad Wawelberg, ur. 2 luty 1895 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 24 lutego 1939 w Warszawie - podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, uczestnik III powstania śląskiego, dowódca Grupy Wawelberga prowadzącej działania specjalne.

Członek Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej Filarecja. Był jednym z kierowników organizacji pod pseudonimem Zapała. Aresztowany w związku z działalnością niepodległościową i skazany na dziewięć miesięcy więzienia. W 1914 żołnierz IV batalionu I Brygady Legionów Polskich. Komendant Polskiej Organizacji Wojskowej w Okręgu Kieleckim. Kierował wyszkoleniem bojowym prowadząc kursy w Kielcach i Miechowie. Tworzył struktury lewicy niepodległościowej.  Komendant lotnych oddziałów bojowych na okupację austryjacką. Od 1918 w Wojsku Polskim podlegając bezpośrednio pod ministra spraw wojskowych Edwarda Rydza-Smigłemu. W listopadzie tego roku awansuje na porucznika. Od 1919 w 79 pułku piechoty.

W czasie powstania śląskiego obserwator z ramienia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Kierował plebiscytem na Górnym Śląsku. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Jednocześnie Technik Wywiadu w Oddziale II Sztabu Generalnego WP. Kapitan od 1 kwietnia 1920.

Dowodził Grupą Dywersyjną Wawelberga działającą na rzecz III powstania śląskiego. Osobiście nadzorował rozlokowanie komandosów w zakonspirowanych placówkach. 1 maja otrzymał rozkaz wykonania akcji "Mosty". Następnego dnia kierował akcją wysadzania mostów kolejowych w Szczepanowicach i Czarnowąsach. Wysadzenia mostów było sygnałem do rozpoczęcia powstania.

Oficer Sztabu Generalnego WP w 1922-1927. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną. Wykładowca i dowódca batalionu 65 pułku piechoty.

W 1938 ciężko choruje na nowotwór mózgu. Umiera 24 lutego 1939. Pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika.


Fotografia 18.

Julian Ejsmond ur. 26 luty 1892 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1930 w Zakopanem. Polski poeta, bajkopisarz, tłumacz literatury, porucznik piechoty Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych.

Wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. Studiował w szkole oficerskiej Saint-Cyr, którą ukończył w stopniu podporucznika. Pełnił służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1923 roku służył w macierzystym 79 Pułku w Słonimie. Rok 1924 przechodzi do rezerwy.

Zagorzały myśliwy, redagował pisma łowieckie. Wiceprezes LOP.

Pracował jako urzędnik rozwijając jednocześnie swą twórczość literacką. Debiut literacki to rok 1907. Pisał wiersze miłosne, ballady, romanse, satyry, bajki i opoi wdania. Tłumacz utworów Kochanowskiego, Owidiusza czy Petroniusza.

Zgniął tragicznie w wypadku nad Morskim Okiem w 1930 roku.


Fotografia 20.

Bolesław Zawadzki ps. Karol Pomorski - ur. 15 sierpnia w Wilnie, zm 9 września 1941 w Warszawie - major dyplomowany Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. Dziennikarz.

Od 1908 czynnie podejmował działania w niepodległościowych organizacjach młodzieżowych, za co został wielokrotnie aresztowany. W czasie I wojny światowej wstępuje do Legionów Polskich. W 1919 roku walczył na froncie na stanowisku dowódcy batalionu Białostockiego Pułku Strzelców. W 1920 roku rozpoczyna naukę w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego. Zatwierdzony w stopniu majora 1 kwietnia 1920 roku w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. W 1921 ukończą kurs w WSSG gdzie otrzymał dyplom oficera Sztabu Genarlnego. W maju 1922 w stopniu majora. Wykładowca historii w Oficerskiej Szkole Piechoty. W okresie międzywojennym po przenosinach do 35 pułku piechoty w Brześciu nad Bugiem przechodzi w stan spoczynku. Zostaje dziennikarzem w redakcji Wieczoru Warszawskiego. 

Zmarł w 1941 roku po komplikacjach w następstwie ran doznanych we wrześniu 1939 roku.

Żonaty z Heleną Manowarda de Jana - (1892-1955) z którą miał troje dzieci: Barbarę Strasburger (1917-1986) Annę (1932-2020) i syna Stefana (1919-2007) uczestnika powstania warszawskiego.


Fotografia 31.

Wilhelm Maciej Kiczak ur. 10 stycznia 1898 w Przemyślu, zm. wiosną 1940 w Katyniu - major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Od lat młodości należał do harcerstwa. W 1914 roku wstąpił do 3 pułku piechoty Legionów Polskich w Kołomyi. Przeszedł cały szlak wojenny pułku do 12 maja 1918 roku. W bitwie pod Kaniowej trafia do niemieckiej niewoli. Uczestnik kampanii 1920 roku w Białostockim pułku strzelców. 

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i awansował do stopnia podporucznika. Przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów. W 1929 awansuje do stopnia kapitana. 

W trakcie kampanii wrześniowej oficer 3 Dywizji Piechoty Legionów. Walczył pod Iłżą. Dwukrotnie bierze udział w bitwie o Krasnobród. Wzięty do niewoli radzieckiej. Zamordowany w lesie katyńskim wiosną 1940 roku. 


Fotografia 39.

Ludwik Gosztowtt ur. 21 lipca 1898 w Wobole zm. ? - kapitan piechoty Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari. 

W 1917 roku wstępuje do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Moskwie. Po przewrocie bolszewickim wraca do Polski, a po zajęciu przez niemców Ukrainy, wstępuje do organizacji związanych z Wojskiem Polskim. Po rozbiciu organizacji przez Litwinów, przedziera się przez oddziały litewskie i niemieckie idąc przez Kowno, Suwałki i Łomżę. W Zambirowie wstępuje do 1 Pułku Strzelców. W marcu 1919 zostaje kapralem, kwiecień plutonowym. Sierżantem w maju za ofensywę na Lidę w obronie Wilna. W czerwcu starszym sierżant. Zostaje ciężko ranny pod Sosnowcew w ofensywie na Mińsk Litewski. W listopadzie zostaje podchorążym. W 1920 podczas ofensywy na kijów ponownie ranny, po powrocie ze szpitala kończy kurs przeszkolenia francuskiego i musztry i zostaje wcielony do 79 Pułku Piechoty. Uhonorowany Orderem Virtuti Militari w 1921 roku. W 1922 zostaje podporucznikiem. Przeniesiony do pociągów pancernych w 1925 roku. Kapitanem zostaje awansowany do stopnia Kapitana.

Fotografia 47.

Franciszek Sępichowski vel Krówka, ps. Węgrzyn - ur. 3 listopada w Sępichowie, zm. 21 września 1939 w Młocinach - kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Od połowy 1917 do listopada 1918 członek Obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej w Turku. W czasie wojny z bolszewikami walczył w 39 Pułku Piechoty awansując na stopień sierżanta sztabowego. Absolwent Wielkopolskie Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W 1922 wcielony do 79 Pułku Piechoty w Słonimie. W okresie międzywojennym mianowano na stopień kapitana. Poległ 21 września 1939 w Młocinach na stanowisku adiutanta pułku.

Miał dwie córki Annę Zofię ur. 1928 i Irenę Helenę ur. 1930.


Na fotografii pod "Kasynem Garnizonowym"

Stefan Wiktor Paweł Pasławski - ur. 25 maja 1885 w Warszawie, zm. 17 lipca 1956 w Bangor - generał brygady Wojska Polskiego. 

W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Ranny podczas bitwy pod Mołotowem. Od 1918 w Wojski Polskim. Szef sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego w Lublinie, dowódca Białostockiego Pułku Strzelców, piechoty dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty a następnie 29 Dywizji Piechoty w Grodnie. Jego oddziałem macierzystym był 79 Pułk Piechoty w Słonimu. Zastępca Komendanta Obozu "Wilno". Przeniesiony do Korpusu Obrony Pogranicza i mianowany na dowódcę w Baranowiczach. 1 stycznia 1928 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady.

Dowodził Okręgiem Korpusu Nr VIII w Toruniu. Przeniesiony w stan nieczynny bez prawa do poborów 20 września 1934 roku. 

Był wojewodą białostockim oraz wojewodą stanisławowskim. Członek Honorowy Związku Młodej Wsi.Dyrektor Biura Inspekcji w Zarządzie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1939 przeniesiony ze stanu nieczynnego w stan spoczynku.

Internowany w czasie kampanii wrześniowej w Rumunii. Od wiosny 1941 do końca II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej. Na emigracjii we Francji a następnie Wielkiej Brytanii. Zmarł 17 września 1956 roku W Bangor w Walii.

Jego córką była Aleksandra Pasławska z domu Judycka (zm. 1944), przewodnicząca Obwodu Związku Harcerstwa Polskiego w Stanisławowie. 


Album zawiera liczne fotografie z ćwiczeń strzeleckich, zdjęć grupowych, pozowanych z bronią w pełnym umundurowaniu, musztr, pochodów ze sztandarami, ćwiczenia orkiestry pułkowej, a także prac w kuchni pułkowej, stolarni, prace kowalskie, w magazynie broni, z okazji zawodów sportowych (mecze piłkarskie, rzut dyskiem, zawody biegowe, skok w dal, kendo) a także zwykłych zabaw czy kąpieli.


Album unikatowy, jednostkowy. Zdjęcia wysokiej jakości o dużym formacie.

Portrety: 12x8 cm

Pozostałe zdjęcia: 12x17 cm


Album po konserwacji - nowy grzbiet oraz taśmy łączące karty. Skóra z tytulaturą na licu. - ogólny stan minus bardzo dobry. 






拍卖
第十二届斯卡利特古董拍卖会 - 79 P.P.S. Slonimski、Zienkowicz、Radziwill 1756、Unification 1831、Sienkiewicz、Poloniki、Secrets of Massonia 1805、Szukalski、Zakopane Art 的专辑。
gavel
日期
28 二月, 19:00 CET/Warsaw
date_range
起始价
1 173 EUR
报价
2
当前价格
1 290 EUR
现场拍卖开始
注册拍卖
现在开始竞价
登录开始竞价

您想参与竞价吗?登录并参与拍卖。

登入
PLN .00

接受报价: 28/02 19:00 CET/Warsaw
现场拍卖开始: , 28/02 19:00 CET/Warsaw

立即提供拍品的价格。如果您想对拍卖前的拍品竞价,则请提交报价。注意:不可取消报价!

添加限额
登录开始竞价

您想参与竞价吗?登录并参与拍卖。

登入
PLN .00

设置限额后,在竞价时,将自动以您的名义竞价拍品,直至达到您所设置的限额。该限额为隐藏的报价,其他用户不知道此价格,并且仅在竞价期间被激活,这类似于Allegro或eBay拍卖的狙击手。设置的限额可以被修改,直到拍品开始竞价拍卖。

给拍卖组织者发送消息

您对此拍品或参与竞价有疑问?

查看次数: 280 | 收藏: 19
拍卖

Antykwariat Skalite

第十二届斯卡利特古董拍卖会 - 79 P.P.S. Slonimski、Zienkowicz、Radziwill 1756、Unification 1831、Sienkiewicz、Poloniki、Secrets of Massonia 1805、Szukalski、Zakopane Art 的专辑。
日期
星期五, 28 二月, 19:00 CET/Warsaw
竞价过程

所有物品将被竞价拍卖

拍卖费
10.00%
OneBid不收取任何额外的竞价费用.
竞价幅度
  1
  > 10
  50
  > 10
  100
  > 20
  500
  > 50
  1 000
  > 100
  2 000
  > 200
  5 000
  > 500
  10 000
  > 1 000
  20 000
  > 2 000
 
规章
关于拍卖
FAQ
关于卖家
Antykwariat Skalite
联系方式
Antykwariat Skalite.Z
room
Graniczna 1
43-370 Szczyrk
phone
+48517141905
keyboard_arrow_up