Jan SKOTNICKI (1876-1968), Jezioro Drywiaty, 1937

olej, sklejka; 33,5 x 38,5 cm;
sygn. p. d. „Jan Skotnicki”; na odwrocie napisy autorskie i kartka z wystawy Grupy Artystów „Zachęta”.
Jezioro Drywiaty obecnie na Białorusi w rejonie brasławskim obwodu witebskiego.
Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, jego wykładowcami byli Jan Ciągliński i Léon Bakst. Naukę kontynuował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Teodora Axentowicza, Leona Wyczółkowskiego i Józefa Mehoffera, a następnie w latach 1904-1905 pobierając naukę w Paryżu w Académie de la Grande Chaumiere. Od 1908 roku do 1917 roku mieszkał w Zakopanem, gdzie współtworzył towarzystwo „Sztuka Podhalańska” i warsztaty „Kilim”. 16 grudnia 1922 roku uczestniczył w wizycie Gabriela Narutowicza w gmachu Zachęty i był obecny podczas zamachu na życie i przy śmierci prezydenta. malował (olejno) przede wszystkim pejzaże, sceny o charakterze rodzajowym, kompozycje symboliczne, a także martwą naturę, cykle pejzaży tatrzańskich i kresowych. Prace artysty ocalały tylko częściowo. Pracownie w Warszawie i «Zofiówka» w Zakopanem uległy spaleniu w czasie drugiej wojny światowej wraz ze znajdującymi się w nich obrazami.